کمال گرایی چیست؟

تعریف عمومی پذیرفته شده کمال گرایی تمایلی است به اینکه هر چیزی کمتر از کمال را غیرقابل قبول تلقی کنیم. کمال گرایی به معنای تلاش برای رسیدن به کمال و تعالی نیست؛ بلکه تلاش برای غیرممکن ها و در نهایت دست نیافتنی هاست. غیر معمول نیست که می شنویم مردم با غرور ادعا می کنند که کمال گرا هستند. “من نمی توانم کمکی به آن نکنم، من یک کمال گرا هستم!” جای تعجب نیست که همه ما از انجام خوب کارها لذت می بریم. این به ما احساس منحصر به فرد یا “خاص” می دهد. اما چه زمانی «خیلی خوب بودن» چیز بدی است؟ یا چه زمانی کمال گرایی خوب است یا بد؟

مشخص شده است که کمال گرایی خطر ابتلا به اختلالات خوردن، اختلالات اضطرابی و افسردگی، سلامت جسمی ضعیف، مرگ زودرس، نگرانی بیمارگونه، و اختلال اضطراب فراگیر و متأسفانه، حتی افکار خودکشی را افزایش می دهد و به آن کمک می کند. پیشگامان تحقیقات کمال گرایی حتی بیان می کنند که کمال گرایی می تواند عواقب جسمانی مانند خستگی، تنش عضلانی، بی خوابی و سفت شدن سینه را به همراه داشته باشد. کمال گرایی در زمینه های زیر می تواند اتفاق بیفتد.

کار

مدرسه

کارهای خانه / نظافت

روابط نزدیک (خانواده، شریک زندگی، دوستان)

ظاهر فیزیکی

ورزش ها

سلامتی و تندرستی

می توان در برخی موارد کمال گرا بود اما در برخی دیگر نه؟ بسیاری از مردم این تصور غلط را دارند که اگر در تمام زمینه های زندگی خود کمال گرا نباشند، با کمال گرایی دست و پنجه نرم نمی کنند. برعکس، کمال‌گرایی می‌تواند در یک بخش از زندگی شما ظاهر شود و همچنان باعث ناراحتی کافی برای از بین بردن رفاه ذهنی شما شود. به عنوان مثال اگر حتی در یکی از موارد بالا دچار کمال گرایی باشید، بر روی سایر موارد نیز اثر خواهد گذاشت.

10 نشانه ای که ممکن است دچار کمال گرایی باشید.

• 

انتقاد از خود

آیا خود را برای هر موقعیتی سرزنش می کنید؟ “من باید بهتر می شناختم.” “من خیلی اضافه وزن دارم.” “چطور توانستم اینقدر احمق باشم؟” “همه اش تقصیر من است.” “موهای من آشفته است.” “من وقت کافی را با دوستانم نمی گذرانم.”

 این غرغرهای داخلی سمی از خودتان فقط به عنوان مسیر مستقیم مارپیچ رو به پایین یعنی افسردگی عمل می کند.

ارزش شخصی شما بر اساس دستاوردها و عملکردتان است.

آیا شما اغلب متوسط بودن را با حقارت یکی می دانید؟ اگر شما تا 25 سالگی مدیرعامل شرکت نشده اید یا افتخار آفرین کارمند ماه (تمام 12 ماه سال نبودید و یا کاپیتان تیم انتخاب نشده اید، آیا کاملاً شکست خورده اید؟ این تصوری است که افراد کمال گرا دچار آن هستند و اگر در موقعیت متوسطی قرار بگیرند کاملا احساس شکست می کنند.

مقایسه دائمی خود با دیگران

آیا دائماً خودتان را در نمرات خانه، ماشین، وسایل مادی، ظاهر بدنی یا شغل خود با دیگران مقایسه می کنید؟ مقایسه، دزد شادی است. این تمرین یک بلیط یک طرفه برای کاهش عزت نفس است.

دائما کارهایتان را به تاخیر می اندازید.

شما یک معطل دائمی هستید. آیا ترس از انجام یک اشتباه شما را از شروع کردن باز می دارد؟ اگر نمی توانید آن را به طور کامل انجام دهید، چرا حتی به خود زحمت دهید، درست است؟ آیا فکر اینکه نمی توانید کار را بدون زحمت انجام دهید شما را می ترساند؟ اگر چنین است، کمال گرایی در بازی است.

برای اتمام کارها زمان زیادی صرف می کنید.

آیا زمان زیادی را صرف پروژه یا کاری می کنید که باید 15 دقیقه طول بکشد؟ آیا تا به حال بیش از حد ایمیل ها ، تکالیف ، اوراق را برای اشتباهات املایی بررسی کرده اید؟ چند بار برای اصلاح یا بهتر کردن کارها، آنها را تکرار کرده اید؟ یک بار ، دو بار ،… شاید سومین بار؟

به سختی استراحت می کنید.

حتی زمانی که بالاخره وظیفه شماره 452 روز را از برنامه روزانه خود حذف کردید، وقتی زمان آن است که قلم را زمین بگذارید احساس گناه یا بی قراری می کنید.

صرف زمان زیاد برای رسیدن به اهداف شخصی

دوستان ، خانواده یا شرکا از شما برای گذراندن وقت با هم منصرف می شوند زیرا می دانند پاسخ این است “من نمی توانم ، امشب کار دارم”. یکی از نشانه هایی که نشان می دهد کمال گرایی شما آسیب شناختی است این است که ساعت های طولانی برای رسیدن به اهداف تان، ناگزیر شما را از آنچه دوست دارید دور می کند.

هیچ وقت کاملا خوب نیستید.

نه به اندازه کافی باهوش ، به اندازه کافی ورزشکار ، به اندازه کافی زیبا ، نه به اندازه کافی لاغر ، به اندازه کافی بلند پروازانه؟ متأسفانه ، این باورهای ناسازگار از تجربیات دوران کودکی با اعضای خانواده، مربیان، همسالان، معلمان و غیره نشأت می گیرد و در نتیجه به عنوان سوختی است که کمال گرایی را حفظ می کند.

صفر و صد هستید. یا همه یا هیج

اگر در یک امتحان 19 می گرفتید، آیا ساعت ها روی “فاجعه” می ماندید؟ شاید حتی روزها؟ این سبک افراطی از تفکر (اغلب با تفکر افسردگی همراه است) مهم است که به یاد داشته باشید که زندگی به طور کلی به صورت مطلق عمل نمی کند. مردم به ندرت «همیشه این» یا «هرگز آن» هستند. موقعیت ها به ندرت، کامل یا یک فاجعه کامل هستند.

با مراجعه به منبع مقاله می توانید نسخه اصلی آن را دریافت کنید.