مردم اغلب از واژه‌های «روان‌پزشک» و «روان‌شناس» به جای یکدیگر استفاده می‌کنند. اشتباهی که اگر با این رشته آشنا نباشید به راحتی مرتکب می‌شوید. هر دو متخصص بیمارانی را که با سلامت روانی دست و پنجه نرم می کنند به صورت انفرادی درمان می کنند. با این حال، زمانی که صحبت از تحصیل، آموزش و دامنه عمل می شود، تفاوت روانشناس و روانپزشک آشکار می شود که هر کدام نقش منحصر به فردی را در درمان بیماری‌های روانی ایفا می‌کنند.

روانشناسان و روانپزشکان برای هماهنگی و ارائه بهترین درمان برای بیماران با یکدیگر همکاری می کنند. روانشناسان اغلب به صورت هفتگی بیماران خود را برای مشاوره روانی اجتماعی می بینند. روانپزشکان بسته به نیازهای بالینی بیمار ممکن است به صورت هفتگی یا ماهانه بیماران خود را برای روان درمانی و یا روان درمانی ببینند.

مهم ترین تفاوت روانشناس با روانپزشک آن است که روانپزشک مجاز به تجویز دارو است ولی به اندازه روانشناس دارای مهارت ها و تکنیک های ارتباطی نیست. سایر موارد تفاوت روانشناسی و روانپزشکی چیست؟ برای بررسی شباهت ها و تفاوت های بین این دو رشته و تعیین مسیر شغلی و تحصیلی مناسب برای شما، ادامه مطلب را بخوانید.

• 

روانشناس

دانشجویان روانشناسی عوامل شناختی و اجتماعی را که بر کنش ها و واکنش های افراد تأثیر می گذارد، بررسی می کنند. روانشناسان از انواع تکنیک های درمانی برای کمک به بیماران از تروما و بهبود سلامت روان خود استفاده می کنند. برای درمان باید دارای مدرک فوق لیسانس و دکترا باشند. پروسه آموزشی برای تبدیل شدن به یک روانشناس دارای مجوز حدود 6-10 سال طول می کشد.

اگر پدر و مادری هستید که به دنبال درمان فرزند خود هستید، یک روانشناس می تواند انواع مختلفی از روش های درمانی مانند بازی درمانی را ارائه دهد. کمبود اعتماد بنفس، مشاوره قبل از ازدواج، شکست عاطفی، تربیت فرزند، کمال گرایی، اهمال کاری، اضطراب، افسردگی، وسواس، اختلالات شخصیت، اختلالات جنسی، مشکلات زناشویی، خیانت و … از مواردی هستند که با مراجعه به روانشناس می توانند درمان شوند یا تحت کنترل قرار بگیرند.

روانشناسان می‌توانند از تست‌های روان‌شناختی مانند پرسشنامه شخصیت چند مرحله‌ای مینه‌سوتا (MMPI)، تست لکه جوهر رورشاخ، اجرا و تفسیر تمامی آزمون های روانشناختی و غیره استفاده کنند که برای آن‌ها آموزش‌های خاصی در اجرا و تفسیر دیده‌اند. برای رزرو و اجرای آزمون های روانشناختی در مرکز خدمات روانشناختی و مشاوره ای یاشام کلیک کنید.

روانپزشک

روانپزشکی شاخه ای از پزشکی است که بر تشخیص و درمان اختلالات سلامت روان تمرکز دارد. این اصطلاح در لغت به معنای «درمان پزشکی روح» است. مانند روانشناسان، روانپزشکان نیز از روان درمانی برای کمک به مراجعان استفاده می کنند. با این حال، آنها همچنین درک می کنند که چگونه زیست شناسی بر سلامت روان فرد تأثیر می گذارد و چگونه بیماری روانی را با دارو درمان می کند.

مورد بعدی در تفاوت روانشناس و روانپزشک این است که روانپزشکان مانند هر پزشک دیگر، مانند پزشک داخلی یا متخصص اطفال، تحصیلات دانشکده پزشکی را دریافت می کنند و بنابراین دارای مدرک دکترای پزشکی، MD هستند. آنها ملزم به یادگیری تمام سیستم ها و عملکردهای بدن انسان هستند. تاریخچه و مهارت های معاینه فیزیکی، و برنامه های درمانی خاص برای هر وضعیت پزشکی از تخصص های یک روانپزشک می باشد.

پس از اتمام دانشکده پزشکی، روانپزشکان تحت یک دوره آموزشی رزیدنتی چهار ساله قرار می گیرند و در طی آن در روانپزشکی تخصص می یابند تا در مورد روش های تشخیص و درمان برای هر بیماری روانی مانند اختلال دوقطبی و اسکیزوفرنی اطلاعات کسب کنند. پس از اتمام دوره رزیدنتی روانپزشکی خود، که شامل آموزش روان درمانی گسترده از جمله تکنیک های درمان شناختی رفتاری است، آنها می توانند آموزش خود را از طریق یک فوق تخصص در فلوشیپ ادامه دهند.

برخی از روانپزشکان در زمینه داروسازی روانی، پزشکی قانونی، سالمندان، نوجوانان، عصب روانپزشکی و غیره تخصص دارند. روانپزشک همچنین ممکن است از نتایج تست روانشناسی، اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) و آزمایش شیمی بالینی برای کمک به درک بهتر یک بیمار پیچیده استفاده کند. روانپزشکان همچنین مسئول تشخیص اختلالات روانی و مدیریت داروها هستند، زیرا تخصص آنها بر عدم تعادل شیمیایی در مغز متمرکز است. مانند هر پزشک دیگری، آنها می توانند نسخه بنویسند.

شباهت ها و تفاوت ها

در حالی که رشته های روانشناسی و روانپزشکی اشتراکات زیادی دارند، تفاوت روانشناس با روانپزشک بسیار کلیدی و مهم بوده و در آموزش و شیوه های هر کدام تخصص هایی وجود دارد که به آنها اشاره می کنیم.

روانشناسان در دانشکده پزشکی شرکت نمی کنند. بلکه در مقطع کارشناسی ارشد شرکت می کنند و مدرک دکترا، مانند دکترای فلسفه Ph.D.)) یا دکترای روانشناسی Psy.D.)) دریافت می کنند.

برای تبدیل شدن به یک روانپزشک، داوطلبان مدرک لیسانس خود را قبل از حضور در دانشکده پزشکی تکمیل می کنند. روانپزشکان آینده نگر به مطالعه فارماکولوژی، آناتومی، زیست شناسی، عصب شناسی و بیماری می پردازند و دانش لازم برای تجویز دارو را به دست می آورند. فارغ التحصیلان قبل از دریافت مجوز، یک اقامت را که معمولاً حدود 4 سال طول می کشد، تکمیل می کنند. این روند در مجموع حدود 12 سال طول می کشد.

تفاوت روانشناس با روانپزشک در عمل

هم روانشناسان و هم روانپزشکان می توانند روان درمانی ارائه دهند. با این حال، اکثر روان‌پزشکان عمدتاً با تجویز دارو به درمان بیماران می‌پردازند، در حالی که روان‌شناسان عمدتاً بر ارائه گفتار و یا رفتار درمانی تکیه می‌کنند.

دانشجویان روانشناسی عمیقاً به علل بیرونی اختلالات روانی و رویکردهای درمانی برای درمان آنها می پردازند اما روانپزشکان زمان قابل توجهی را صرف کاوش در عناصر بیولوژیکی و عصبی سلامت روان می کنند که مستلزم استعداد قوی برای ریاضیات و علوم است.

برخی روانشناسی بالینی را ترجیح می دهند زیرا به پزشکان اجازه می دهد زمان بیشتری را صرف شناخت مراجعان خود و تقویت روابط عمیق تر با آنها کنند. در حالی که برخی از روانپزشکان ارائه درمان را انتخاب می کنند، اکثر آنها بر کمک به بیماران با دارو تمرکز می کنند.

تعیین تفاوت روانشناس با روانپزشک و نوع متخصص سلامت روان که برای شما بهترین است می تواند دشوار باشد. اگر فکر می کنید یک بیماری روانی جدی مانند اختلال دوقطبی یا اسکیزوفرنی دارید، به روانپزشک مراجعه کنید. در حالی که افراد مبتلا به این شرایط می توانند از روان درمانی بهره مند شوند، دارو درمانی نیز برای بسیاری از افراد مفید است.

به عنوان یک قاعده کلی، دیدن یک مشاور یا روانشناس بالینی دارای مجوز، نقطه خوبی برای شروع است. گفتار درمانی می تواند به شما در پردازش تروما کمک کند و ابزارهایی برای مقابله با استرس، افسردگی و اضطراب بدون دارو در اختیار شما قرار دهد. اگر درمانگر شما تشخیص دهد که درمان به تنهایی علائم شما را بهبود نمی بخشد، می توانید به روانپزشک مراجعه کنید.

حرفه ای بهتر از دیگری نیست، بلکه هر دو به عنوان یک تیم برای کمک به بهبود ذهن کار می کنند.