زندگی شما علاوه بر سلامت جسمی و توانایی پاسخ‌دهی به نیازهای اولیه، بر پایه سلامت روان بنا شده است. بنابراین وقتی می‌خواهید تحت روان درمانی قرار بگیرید دنبال درمان مناسبی می‌گردید. عاقلانه نیست اعتماد، تلاش، وقت و هزینه‌تان را صرف درمانی کنید که کمکی به شما نمی‌کند.
بنابراین سوال آیا روانکاوی برای من مناسب است؟ سوال مهمی است.

روانکاوی برای کسانی است که آن را می‌خواهند.

تجربه‌ی روانکاوی برای بعضی‌ها مناسب است، نه برای هر نوع شخصیتی. به ویژه مناسب آن‌هایی است که می‌خواهند به فهم عمیق‌تری از خودشان برسند. کسانی که می‌خواهند بدانند چطور تکه‌های داستانشان، گذشته و حال، و زندگی درونی و بیرونی‌شان با هم جور می‌شود.

• 

 روانکاوی مناسب کسانی است که به آن نیاز دارند.

به زبان ساده، روانکاوی درمانی است برای کسانی که درد و رنج عاطفی دارند. روانکاوی کمک بی‌مانندی است برای کسانی که تلاش کرده‌اند با مشکلاتشان کنار بیایند ولی به تنهایی از پسش برنیامده‌اند و با روش‌های درمانی دیگر هم به موفقیت محدودی رسیده‌اند.

این درمان می‌تواند برایتان مناسب باشد اگر نیازتان به دریافت کمک را جدی بگیرید. به ویژه اگر مشکلات روانی پایداری مثل افسردگی مزمن یا عود کننده، اضطراب، خشم، مشکلات ارتباطی یا عزت نفس پایین دارید. روانکاوی می‌تواند از سطح ظاهر فراتر برود و به پویایی های عمیق اصلی برسد که منجر به این شده احساس کنید زندگی‌تان را گم کرده‌اید، در چرخه‌ای معیوب گیر کرده‌اید یا نمی‌توانید زندگی‌تان را به طور سازنده‌ای پیش ببرید.

 روانکاوی مناسب کسانی است که بتواند تحملش کنند.

روانکاوی راحت نیست. افراد، فارغ از اینکه چقدر آن را می‌خواهند یابه آن نیاز دارند، باید بتوانند از پسش بر‌بیایند. نه تنها به زمان و منابع مالی نیاز است بلکه بایستی حرارت سوزان آن را تاب بیاورند، طاقت خودسنجی کامل و بازخوردهای روانکار را داشته باشند.

 بایستی بتوانند با احساسات، افکار و تکانه های دردناک و ناخوشایند مواجه شوند. بایستی مشتاق باشند تا بتوانند سفر طولانی بهبود و اگرچه دو گام به پیش، یک گام به پس بپیمایند.

گردآوری متن توسط خانم سپیده بخشعلی پور (رواندرمانگر تحلیلی)